Het verhaal van Moniek, moeder van Sebastiaan

Sebastiaan was ongeveer 3, kon nog niet praten en zat op de peuterzaal. Het ging niet goed. Hij had kwade buien, was gefrustreerd, verdrietig en moest vaak huilen. Hij werd niet begrepen en kon zelf niet zeggen wat er aan de hand was. Angela Hoogstrate, Sebastiaans logopediste, greep in. ‘Zo kan het niet langer’, zei ze en dat vonden wij ook. Ze gaf ons verschillende adressen voor dagbehandeling en BrumBrum was de eerste plek waar we gingen kijken.

Onze indruk was zo goed dat we niet verder gezocht hebben. De ruimtes zagen er goed uit, het was kleinschalig en de dames die er werken vonden we gelijk leuk. Sebastiaan ging direct buiten spelen, dat was ook een goed teken. Het mooie: Angela werkt ook als logopediste bij BrumBrum.

Toen hij net bij Brum was, hebben ze laten onderzoeken wat er nou eigenlijk met Sebastiaan aan de hand is. Het bleek dat hij autisme heeft. Zoiets te horen krijgen is nooit leuk, maar het was voor mijn man Martin en mij een opluchting om te weten waar we aan toe waren.

Ook al wisten we nu wat er aan de hand was, praten deed Sebastiaan nog steeds niet. We merkten wel dat hij beter in zijn vel begon te zitten en minder vaak boos en verdrietig werd. Dat gaf ook thuis meer rust. Bij BrumBrum werken ze met Pecs, een systeem met plaatjes. Als Sebastiaan iets wilde vertellen, kon hij die erbij pakken. Na een jaar kwamen de eerste woordjes. Eerst stapje voor stapje, woord voor woord, maar dat ging steeds sneller. Sebastiaan is nu 5 en een half en zo nu en dan kletst hij ons de oren van het hoofd.

Onze zoon is lief, leergierig, nieuwsgierig, ondernemend en ook wel eens lekker ondeugend. Bij Brum heeft hij veel geleerd. Het was fijn voor hem dat hij een persoonlijk begeleidster had. Ati heeft veel voor hem gedaan. Maar ook bij de andere leidsters en de andere kinderen voelde hij zich goed thuis. Bij Brum konden we altijd met onze vragen terecht en ze probeerden ons zo goed mogelijk te helpen met alles. Sebastiaan was bijvoorbeeld pas later zindelijk. Dat het uiteindelijk gelukt is, komt mede door hun tips over hoe we het thuis zouden kunnen oppakken.

Het ging steeds beter met Sebastiaan. Zelfs zo goed, dat hij naar een school voor speciaal onderwijs kon. In een gewone klas, met 12 kinderen. Samen met Ati en Lian hebben we de school uitgezocht. Ze zijn met ons mee geweest om te kijken en te overleggen. BrumBrum heeft er ook voor gezorgd dat we thuis extra begeleiding krijgen. Alles om voor Sebastiaan de overgang zo gemakkelijk mogelijk te maken.

Sebastiaan zit in groep 2 en het gaat hartstikke goed. Ze laten hem zelfs werkjes uit groep 3 doen. Sinds kort zit hij op zwemles en ook het drukke zwembad en de grote groep kan hij nu aan.