Bijvoorbeeld als ‘zorg in onderwijs’ begeleidster bij een school in het speciaal basisonderwijs. Daarnaast heb ik twee jaar gewerkt als ambulant pedagogisch begeleidster in gezinnen met kinderen met een beperking, en in dienst van een zorginstelling.

BrumBrum is een unieke plek, kan ik wel zeggen. Hier staan de kinderen voor mijn gevoel stuk voor stuk écht centraal. Om maar een klein voorbeeld te noemen. Bij veel instellingen haalt de therapeut de kinderen uit de groep voor de behandeling, en brengt het kind daarna weer terug. Hier wordt er tijd ingepland zodat therapeuten in de groep, samen met ons, mee kunnen kijken. We wisselen over en weer informatie uit en kunnen direct overleggen als dat nodig is. Dat helpt om de kinderen te geven wat ze nodig hebben.

Elke dag is anders, we moeten flexibel zijn en inspelen op het moment, heerlijk om die uitdaging aan te gaan. We hebben een vaste structuur op de dag, maar daarbinnen blijft het continue inspelen op wat de kinderen nodig hebben. Ze vragen me om net iets verder te kijken, of de dingen op nieuwe manieren te benaderen. Ik ben tevreden wanneer ik de kinderen ontspannen en met een grote glimlach naar huis zie gaan.

Het is misschien een cliché, maar ik geloof dat het helpt om niet naar de beperkingen te kijken, maar naar de mogelijkheden. Van daaruit kun je verder bouwen, hoe klein de stapjes ook kunnen zijn. Kinderen mogen zijn zoals ze zijn. Alles is goed en er is plek voor iedereen. Goed in hun vel zitten en plezier hebben, dat is het allerbelangrijkst. Alles eromheen komt dan wel.